ندای لرستان -
این شخصیت دیجیتال که صدای او کاملاً توسط هوش مصنوعی تولید میشود، موجب بحثهای گستردهای درباره آینده موسیقی و نقش فناوری در خلق آثار هنری شده است. این پروژه توسط کریستوفر «تاپهر» تاونسند، فعال سیاسی و خواننده رپ، طراحی شده است.
او سولومون ری را بهگونهای معرفی کرده که گویی هنرمندی واقعی با صدای روحانی و تاثیرگذار در سبک گاسپل و سول است، در حالی که هیچ انسان واقعی پشت این صدا وجود ندارد. این نوآوری، پیامآور یک تغییر مهم در نحوه تولید موسیقی و مواجهه با مخاطبان است.
با این حال، موفقیت سولومون ری واکنشهای متفاوتی در میان هنرمندان و منتقدان ایجاد کرده است. برخی میگویند موسیقی تولیدشده توسط هوش مصنوعی نمیتواند «روح انسانی» را منتقل کند و ممکن است به سوءاستفاده فرهنگی یا تضعیف ارزشهای معنوی منجر شود. برخی نیز این پدیده را «بیان مصنوعی بدون احساس» توصیف کردهاند و هشدار دادهاند که باید مرزهای هنر واقعی و تقلید ماشینی مشخص شود.
در مقابل، طرفداران و برخی کارشناسان موسیقی معتقدند هوش مصنوعی میتواند ابزاری خلاقانه و نوآورانه برای تولید موسیقی باشد و به هنرمندان کمک کند پیامها و سبکهای جدید را به مخاطبان گستردهتر منتقل کنند. آنها میگویند سولومون ری نمونهای از ترکیب فناوری و هنر است که میتواند سبکهای موسیقی مذهبی را گسترش دهد و مخاطبان جدیدی جذب کند.
این اتفاق، فراتر از موسیقی، به بحثهای فلسفی و فرهنگی درباره معنای هنر در عصر هوش مصنوعی دامن زده است: آیا اثر هنری بدون حضور مستقیم انسان میتواند معتبر و انسانی تلقی شود؟ و چگونه باید تعادل میان نوآوری فناورانه و ارزشهای هنری و فرهنگی حفظ شود؟ سولومون ری اکنون نه تنها به یک پدیده موسیقی بلکه به نمادی از چالشهای اخلاقی و فرهنگی هوش مصنوعی در هنر تبدیل شده است.