ندای لرستان - ورزش 3 /پرسپولیس در حالی به تراکتور باخت که شرایط مسابقه چندبار به سودش پیش رفت.
مصاف یک شانزدهم نهایی جام حذفی بین تراکتور و پرسپولیس را شاگردان اسکوچیچ بردند. بازی در وقت قانونی 1-1 شد، در اوقات اضافه، تراکتور اخراجی داد و در حالی که تیم میزبان دو پنالتی ابتدایی خود را از دست داد، باز هم پرسپولیس کاری از پیش نبرد.
برای بررسی ابعاد فنی ماجرا به سراغ ساکت الهامی رفتیم. او که با تیمهای مختلف، منجمله همین تراکتور بارها مقابل پرسپولیس قرار گرفته، میگوید تبریزیها مستحق بردن این بازی بودند. او از عملکرد مهدی ترابی تمجید کرد و در عین حال، پرسپولیس را تحت تاثیر بازی خوب حریف دانست. مشروح تحلیل ساکت الهامی را در ادامه بخوانید:
* جذابتر از تصور شد
بسیار خوب است که چنین دیدارهایی شور و هیجان لازم را به فوتبال ما بازگرداند. این بازی، هم در استادیوم و هم برای تماشاگران تلویزیونی، هیجان بالایی داشت. شرایط خاص بازی، ده نفره شدن تراکتور و در نهایت کشیده شدن کار به ضربات پنالتی، مسابقهای بود که مدتها شاهد چنین درام فوتبالی در لیگ برتر نبودیم.
* تراکتور حساب شده کار کرد
از منظر فنی، تیم تراکتور بازی را بسیار حسابشدهتر و منظمتر شروع کرد. ۱۵ دقیقه ابتدایی، نقطه اوج تراکتور بود؛ آنها با برنامه وارد زمین شدند و دو موقعیت گلزنی بسیار خوب خلق کردند. پرسپولیس در نیمه اول اصلا آن تیمی نبود که از آنها انتظار میرود. نمیدانم دلیل آن عدم شناخت کادر فنی بود یا این که رویکرد اولیه تیم، صرفا حفظ نتیجه و استفاده از ضدحملات بود. نکته قابل تامل برای من این بود که پرسپولیس در نیمه اول حتی یک کرنر هم به دست نیاورد.
* پرسپولیس دنبال حفظ توپ بود
شرایط بازی در نیمه دوم حساستر شد. پرسپولیس سعی کرد با مالکیت توپ از عقب زمین بازیسازی کند. نقطه قوت اصلی تراکتور که این استراتژی پرسپولیس را خنثی کرد، خط میانی و قدرت توپگیری دو هافبک دفاعی تراکتور بود. این تیم با این آرایش، عملا در قلب زمین برتری داشت. تراکتور در این بازی یک تغییر عمده و تعیینکننده در سبک بازی خود نشان داد.
* ترابی در بهترین پست قرار گرفت
من از دیدن این بازی مهدی ترابی خیلی خوشحال شدم. او در پستی قرار گرفت که در حال حاضر در فوتبال ایران فرد دیگری با این تواناییها نداریم. با تمام احترامی که برای سامان قدوس قائلم، ترابی در زمان مالکیت توپ و حرکت با سر بالا، تعیینکنندهترین بازیکن زمین است. قدرت عبور از بازیکن و ضربه پای او فوقالعاده است، اما مهمتر از همه، تصمیمگیری او هنگام حمل توپ است. به نظر من، این بهترین بازی مهدی ترابی در دو فصل اخیر برای تیم تراکتور بود.
* بهترین بازیکن زمین
اگرچه پیام نیازمند در این بازی عملکرد بسیار خوبی داشت و در نگه داشتن تیم در شرایط سخت مؤثر بود. ضمن اینکه زوج شجاع خلیلزاده و حسین کنعانی (با توجه به مصدومیت مجید حسینی) بهترین زوج دفاعی کنونی تیم ملی ما محسوب میشوند، اما بهترین بازیکن زمین، با اختلاف، مهدی ترابی بود. عملکرد او نسبت به بازیهای قبلش، جهش کیفی محسوسی داشت.
* لو رفتن مکرر توپ توسط پرسپولیسیها
یکی از نقاط مثبت فنی تراکتور، پرس دقیق آنها بود. لو رفتنهای پرسپولیس دقیقا ناشی از پرس برنامهریزی شده و سازمانیافته خط هافبک تراکتور بود. فاصله تیمیشان در خط میانی بسیار منسجم بود و فشار روی توپ عالی اجرا میشد. این توپگیریها بود که موقعیتهای خوب تا دقیقه ۱۵را به وجود آورد. این ضعف، عمدتا ناشی از برتری فنی خط هافبک حریف در پرس و توپگیری بود، نه صرفا اشکال فردی در پرسپولیس.
خط هافبک تراکتور یک خط کاملا منظم و با ریتم مناسب است؛ هم در فاز بازیسازی و هم در فاز پرس. در مقابل، پرسپولیس برای بازیسازی دچار تعلل و تأخیر بود. اگرچه پرسپولیس در نیمه اول مالکیت توپ بیشتری نسبت به تراکتور داشت، اما این مالکیت تقریبا به طور کامل در یکسوم دفاعی خود متمرکز شده بود و عمق میدان را در اختیار نداشت.
* تاثیر تعویضهای پرسپولیس
تعویضهای آقای اوسمار بیشتر جنبه تغییر شکل بازی را داشت و تلاشی بود برای بر هم زدن ریتم تراکتور و حفظ شرایط به نفع خودشان. تأثیرگذاری بازیکنانی که وارد زمین شدند، بهویژه محمد عمری و رضا شکاری، در دقایق پایانی مشهود بود. از آنجا که پرسپولیس مجبور به حمله شده بود، این دو نفر توانستند فضا ایجاد کرده و به تیم کمک کنند.
* ورود شکاری موثر بود
تا زمان ورود رضا شکاری، پرسپولیس در خلق موقعیت جدی موفق نبود. ورود او یک پاس خوب به علیپور داد که متأسفانه به بیرون رفت (که گزارشگر به اشتباه فکر کرد توپ گل شده). پس از آن، پرسپولیس در ۱۰ دقیقه پایانی (دقیقه ۸۲ به بعد) فوتبال همیشگی خود را به نمایش گذاشت؛ یک فوتبال احساسی، سرشار از عجله و مستقیم. این فشار موجب شد تا بازیکنان تراکتور تحت تأثیر قرار گرفته و در چند موقعیت بسیار حیاتی، تصمیمات اشتباهی بگیرند؛ تصمیماتی که در بازیهای حذفی و حساس، جایی که فشار روانی بالاست، بیشتر دیده میشود.
* تنها ایراد تراکتور
یک ایراد تاکتیکی کوچک به تراکتور وارد بود. زمانی که پرسپولیس رو به بازی مستقیم آورد، به نظر من آوردن مهدی شیری درست نبود. البته پنالتی را خوب زد و از فشار خارج شد. اما نکته اینجاست که با توجه به رویکرد مستقیم پرسپولیس در دقایق پایانی، فشار روی ساختار دفاعی میتوانست برای پرسپولیس موقعیت گلزنی ایجاد کند که در نهایت در صحنه کرنر و شلوغی این اتفاق افتاد.
با وجود اخراج محمد نادری و برتری یک نفره پرسپولیس در نیم ساعت پایانی، این تراکتور بود که حمله میکرد. نکته قابل توجه این است که تیم تراکتور، برخلاف پرسپولیس، توانست با وجود ده نفره شدن، فاصله تیمی خود را به خوبی حفظ کند و بازیکنان به درستی فضای بین خود را پوشش دادند. ضدحملات آنها از موقعیتهای کلاسیک پرسپولیس در آن مقطع مؤثرتر بود.
* برتری فنی با میزبان
با این نوع بازی احساسی و بدون ساختار، به نظر من پرسپولیس صاحب موقعیت قطعی گلزنی نمیشد. این نشان میدهد که مدیریت بازی و ساختار، در برابر این سبک فوتبال، برتری مطلق داشت. اگر یک روز علیپور را بیاثر دیدم در همین بازی بود. ضربات پنالتی در اختیار کادر فنی نیست. البته که تراکتور در طول بازی مستحق بردن بود. هرچند تراکتور دو پنالتی را از دست داد، اما پرسپولیس نتوانست در زمین از این فرصت استفاده کند. در مجموع، این یک بازی جذاب از نظر هیجان بود، اما برتری کیفی فنی در اکثر دقایق با تراکتور بود. شاید اگر جای عمری، رضا شکاری پنالتی میزد شرایط به سود پرسپولیس تغییر میکرد. البته که نقطه قوت این پنالتیها، علیرضا بیرانوند بود.
بازار
![]()