سرمقاله خراسان/ سلوک فاطمی؛ این‎جا چراغی روشن است!

ندای لرستان - خراسان / «سلوک فاطمی؛ این‎جا چراغی روشن است!» عنوان یادداشت روز در روزنامه خراسان به قلم شاهد غلامرضا بنی اسدی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
می بینیم جهان را. پر شده از شتاب و شب‌، از سر و صدای فراوان و سکوت‌های کم‌جان، آدمی بی‌آن‌که بخواهد، گاهی در خود گم می‌شود. در چنین روزهایی، ما بیش از هر زمان دیگر، محتاج چراغیم. چراغی نه فقط برای دیده که از جنس روشنایی دل، نه نورهای نئون و شبکه‌های شلوغ و آلوده به دروغ. به حقیقتی که حق را احیا کند.
مسئله ما این نیست که الگو نداریم؛ مشکل این است که الگوها را به قاب می‌سپاریم، نه به قلب. ستایش می‌کنیم، اما سرمشق نمی‌گیریم. نام می‌بریم، اما راه نمی‌رویم. در حالی‌که فاطمه(س)، اگر در آینه امروز دیده شود، نه یک تصویر محجوب تاریخی، که یک نسخه شفابخش برای روزگار پرفشار ماست؛ نسخه‌ای از جنس تربیت، اجتماع و فرهنگ. 
در تربیت، فاطمه(س) از درون آغاز می‌کند؛ از جایی که آدمی با خودش آشتی دارد. معنویت در مکتب او، نه گریز از جهان، که توان ایستادن در برابر سختی‌ها و «جهان سازی» به قاعده ایمان است. سادگی‌اش، راهی است برای آزادشدن از دستِ ولع مصرف و چشم‌وهم‌چشمی‌هایی که اعصاب نسل امروز را خسته کرده است. مسئولیت‌پذیری‌اش، درسی است برای ما که گاهی در میان این همه مسئله، یادمان می‌رود انسان بودن یعنی به‌خاطر دیگری نیز زندگی‌کردن. شاید اگر امروزی‌ها اندکی از آرامش و آگاهی او را در سبد روزانه زندگی‌شان می‌گذاشتند، این همه اضطراب و فرسودگی کمتر در زندگی ها لانه می‌کرد.
در اجتماع، فاطمه(س) بانویی است که میان کرامت و کنشگری پیوند زده است. در روزگاری که کلام‌ها تند است و قضاوت‌ها سریع، او نشان داد که می‌شود در دل بحران ایستاد، اما بی‌آن‌که حرمتِ انسان را شکست. امروز که جامعه ما میدان هیاهوست-از گفت‌وگوهای مجازی گرفته تا میدان سیاست- سلوک فاطمی یادآوری می‌کند که عدالت بی‌اخلاق، گره نمی‌گشاید؛ دست‎ها را هم می بندد. صداهای بلند، اگر از عقل و دل بی‌بهره باشند، مرهم نمی‎گذارند، بر زخم‌ها نمک می‌پاشند. سیاست فاطمی، سیاست کرامت‎مندانه زیستن است؛ سیاست خانواده‌محور، اخلاق‌محور و انسان‌محور.
بازار
در فرهنگ نیز، فاطمه زهرا(س) بانوی کلام پاک است؛ سخنی که هم استدلال دارد و هم لطافت. امروز که جهانِ مجازی، زبان‌ها را تیز و دل‌ها را خشن کرده، این بانوی نور به ما می‌آموزد که آغاز فرهنگ از زبان است؛ از گفتاری که به‌جای زخمی‌کردن، مرهم باشد. فرهنگ فاطمی یعنی دانایی آمیخته با اخلاق؛ یعنی انسانی‌زیستن در روزگاری که گاهی همه‌چیز بوی قساوت می‌دهد.
اما نسبت ما با این مکتب چیست؟ ما باید به‌جای تکرار نام‌ها، تمرین معنا کنیم. باید فراتر از برگزاری آیین، برپاکردن اخلاق و تحققِ دین را یاد بگیریم. جمله‌ای هست که می‌گوید: «مشق را از سرمشق می‌توان نیکو نوشت.» یعنی اگر می‌خواهیم زندگی‌مان نیکو شود، باید دفتر روزانه خود را از این سرمشق روشن پر کنیم: از نحوه گفت‌وگو تا شیوه مصرف، از تربیت فرزندان تا رفتار اجتماعی.
فاطمه(س) اگر به زندگی ما راه پیدا کند، زندگی ما مهربان‌تر می‌شود، آرام‌تر می‌شود، پرمعناتر می‌شود. شاید وقت آن رسیده باشد که در میان این همه شتاب، لحظه‌ای بایستیم و از او بیاموزیم چگونه «انسان» بمانیم. این روزگار کم‌چراغ ما، روشنایی می‌خواهد؛ و سلوک فاطمی، چراغی است که هنوز روشن است، اگر ما بخواهیم که ببینیم.