بزرگنمايي:

ندای لرستان - اطلاعات / «تغییرات تعرفه ای ؛ ظلم مضاعف در حق مردم» عنوان یادداشت روز در روزنامه اطلاعات به قلم سیدعلی دوستی موسوی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
هیات وزیران دیروز فهرست اصلاحات تعرفه ای وتغییرات سود بازرگانی 240 قلم کالا برای سال جاری را منتشرکرد. لیست منتشره حاوی کالاهایی است که بیشتر آن مصرف عمومی دارند؛ مانند چای،سیگار، خودرو، تلفن همراه، کلاه ایمنی خودروسازان، تراکتور ومانند آن.
امانگاهی به تغییرات تعرفه ای ایجاد شده نشان می دهد که سود بازرگانی وحقوق ورودی بیشتر کالاهایی که مصرف عمومی داشته(به جز کالاهای اساسی ودارو) و مستقیما در رفاه عمومی واستانداردهای زندگی مردم نقش دارند، در سال جاری افزایش یافته وطبیعتا این افزایش بر سطح عمومی قیمت ها اثرگذاشته ودرنهایت فشار بیشتری بر مردم وسفره هایشان وارد خواهد کرد.
این افزایش تعرفه ای در حالی صورت می گیرد که نرخ ارز مورد استفاده در محاسبات گمرکی هم از 28500 تومان به حدود 70 هزار تومان افزایش یافته که این تصمیم به طور مضاعف و شدیدی باعث گرانی اقلام مصرفی مردم – که بیشتر آن وارداتی است – خواهدشد.
نمونه بارز این موضوع، افزایش نرخ سود بازرگانی واردات خودروهای بنزینی به حدود 100 درصد است که بااضافه شدن دیگر هزینه های سربار، هر خودرو وارداتی حدود 130 درصد گرانتر از قیمت کارخانه سازنده برای مصرف کننده ایرانی تمام خواهدشد واین موضوع دسترسی مردم عادی به خودروهای باکیفیت خارجی را درحد آرزوهای دوردست قرار خواهد داد.
بازار
مردم مظلوم وتحت فشار ایران که بسیاری شان با وجود کار وتلاش فراوان وطاقت فرسا اکنون در تامین اولیه نیازهای خوراک وپوشاک ومسکن ودرمان وامانده اند، دائما مشغول حذف این کالا و آن کالا از زندگی خود وخانواده هایشان هستند ،از بسیاری از حقوق اولیه وبدیهی وضروری خود مانند دسترسی به پزشک ودندانپزشک محرومند،رفتن به رستوران وتفریح برایشان آرزو شده است،لوازم خانگی شان درحال کهنه شدن است وقدرت خرید بسیاری ازچیزهایی که درگذشته خریده اند را ندارند، دائما برای تامین هزینه هایشان استرسی جانفرسا می کشند،شاهد کمرنگ شدن امید خود وبخصوص جوانانشان بوده وتوان پاسخگویی به خواسته هایشان را ندارند و... به روشنی از دولت مستقر می پرسند چرا این همه مالیات و تعرفه وسود بازرگانی و غیره وغیره به طور مستمر برگرده شان تحمیل وباعث تولید گرانی مضاعف می شود؟
چرا این چرخه نامیمون پایان نمی یابد؟ مردم با چه زبانی به دولت وحاکمیت بگویند که ندارند ؟ با چه زبانی بگویند که محل جبران کسر بودجه انباشته دولت و سال ها سوء مدیریت، جیب مردم نیست؟ با چه زبانی بگویند دولت چرا به جای فشار آوردن به مردم سراغ مفسدین اقتصادی، باندهای افزایش دهنده قیمت ها، صنایع رانتی در اختیار بنیادها و نهادها ومانند آن نمی رود وکسر بودجه اش رااز آن طریق تامین نمی کند؟
مردم می پرسند چرا حقوق دریافتی مدیران دولتی وخصولتی های فولاد وپتروشیمی وسیمان وخودروسازان و ده ها جای دیگر صدها میلیون تومان است وحقوق کارگران وکارمندان 20 میلیون تومان؟ مردم وجوانان می پرسند چرا دولت با افزایش تعرفه های تجاری در همین سال بازهم درحال کاهش استانداردهای زندگی مردم و دوراز دسترس شدن بسیاری از لوازم ووسایل است؟مگر زندگی مردم فقط برنج، پنیر و روغن است که با یک کالابرگ 500 هزار تومانی مرحله ای و با دهها محدودیت، آن را به مردم بدهیم وآن گاه هزاران برابر آن را با اعمال تعرفه ومالیات از جیب آنهابرداریم؟
مردم می گویند چرا شان ما رعایت نمی شود؟ مگر جوان ایرانی چه چیزی از جوان اماراتی یا ترکیه ای وعراقی کم دارد که او بهترین خودرو روز را سوار شود وخرید فلان لپ تاپ برایش مثل آبخوردن باشد اما جوان ایرانی حتی حسرت خرید دست دوم آن را داشته باشد؟ مردم می پرسند چرا درایران ما بااین همه امکانات همه چیز یا گران است یا ممنوع؟
حرف وسخن دراین باره فراوان است و درد بسیار؛ اما هر چه هست باید دلسوزانه به دولت وحاکمیت هشدار داد که طاقت مردم از تحمیل این همه گرانی سرآمده ولذا بر دولت است که با جستن راه های جدید، این تعرفه های جدید ظالمانه را لغو وکسر بودجه خودش را ازجایی دیگر و مثلا با حذف بودجه های غیرضروری برخی بودجه بگیران بی خاصیت جبران کرده واز رویکرد گران سازی دست بشوید که داستان آن به آخر رسیده است.