دوشنبه ۱۷ شهريور ۱۴۰۴
سیاسی

سرمقاله وطن امروز/ از لبخند ژوکوند تا اشک‌های مهدیه

سرمقاله وطن امروز/ از لبخند ژوکوند تا اشک‌های مهدیه
ندای لرستان - وطن امروز / «از لبخند ژوکوند تا اشک‌های مهدیه» عنوان یادداشت روز در روزنامه وطن امروز به قلم زهرا محسنی‌فر است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید: دهانت را ...
  بزرگنمايي:

ندای لرستان - وطن امروز / «از لبخند ژوکوند تا اشک‌های مهدیه» عنوان یادداشت روز در روزنامه وطن امروز به قلم زهرا محسنی‌فر است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
دهانت را می‌بویند مبادا گفته باشی فلسطین. هیس! دختران (در حمایت از غزه) فریاد نمی‌زنند. این قانون سرزمین موسیوها و مادام‌هاست. 6 ماه است سهم دختر ایرانی از حقوق بشر فرانسوی، تفتیش عقاید قرون ‌وسطایی شده. آنها که در نقش پلیس بد فرورفته‌اند، هیچ‌گاه نمی‌توانند رل یک قاضی خوب را بازی کنند. وقتی سیاست‌بازان بطلمیوسی دنیا، رژیم مسلط بر سرزمین‌ اشغالی را قبله عالم می‌دانند و گالیله‌های حقیقت‌باور را به محبس سکوت و کرنش می‌کشانند، با جاهلیت مدرن روبه‌رو هستیم. کجاست ویکتور هوگو تا به جای شخصیت خیالی ژان والژان، داستان واقعی مهدیه اسفندیاری را بنویسد و آزادگان جهان را علیه بی‌عدالتی سیستماتیک دستگاه قضایی فرانسه بشوراند. 
بله! با این ماجرا، دم خروس آزادی بیان در سرزمین خروس‌ها بیرون زده؛ چرا؟ چون قطب توریستی جهان، محکم پشت مخوف‌ترین باند تروریست دنیا ایستاده. چون در مهد دموکراسی عالم، حمایت از مظلوم و انتقاد از ظالم جرم‌انگاری شده. چه غم که شامه‌ وجدان‌های بیدار بشری رایحه‌شناس است و بوی تعفن پیمانکار کارهای کثیف غرب وحشی را نمی‌توان پشت ادوکلن‌های لاکچری فرانسوی پنهان کرد. چه باک که جلیقه‌زردهای بی‌باک هنوز آتش زیر خاکستر نافرمانی مدنی‌اند و وای به روزی که علیه سیاست‌های حمایتگرانه پاریس در پشتیبانی از کودک‌کشان صهیونیست قیام کنند و زبانه بکشند.
آنجا بیخ گوش شانزلیزه دختری دارد «زن، زندگی، انفرادی» را تجربه می‌کند اما اینجا خبری از جنبش‌های زنانه و همبستگی موسیو مکرون با آنها نیست. آری! فرهنگ فرانسویِ تکریم زن را نه در گرامیداشت لبخند ژوکوند، بلکه در اشک‌های مظلومانه‌ مهدیه اسفندیاری در تنهایی زندان پاریس باید جست‌وجو کرد. با بی‌حجابی اجباری زن مسلمان در ندامتگاه‌های فرانسه باید به حقیقت آزادی غربی در انتخاب نوع و میزان پوشش پی برد. وقتی 30 هزار زن و دختر بیگناه فلسطینی مظلومانه در غزه کشته می‌شوند و کک احدی از رجال و نسوان سیاسی الیزه نمی‌گزد، آنجا قبرستان است نه دفتر ریاست جمهوری.
بگذار بلند بگویم تا همه دنیا بفهمد: لیدیز‌ اند جنتلمن! جای زن دانشمند ایرانی، زندان فرانسوی نیست. آهای دستگاه محترم دیپلماسی! یک ایران، چشم‌انتظار مهدیه است و اسفندیاری هم‌اکنون نیازمند یاری سبز شماست. مذاکره با اروپا را از اینجا آغاز کنید.


نظرات شما