بزرگنمايي:

ندای لرستان - هم میهن /متن پیش رو در هم میهن منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
آرمین منتظری| فارغ از همه مواردی که ممکن است بشود ذکر کرد و فارغ از همه نقدهایی که ممکن است برخی به برجام داشته باشند، مهمترین ویژگی این توافق این است که ایران را از ذیل فصل هفتم منشور ملل متحد خارج کرد. در ماده 39 فصل هفتم منشور سازمان ملل متحد آمده است که شورای امنیت وظیفه تشخیص هر گونه تهدید برای صلح را دارد که شامل نقض صلح و اقدام تجاوزکارانه است و تصمیم بگیرد که چه اقداماتی بر اساس ماده‌های 42-41 برای حفظ، احیای صلح و ثبات بین‌المللی ضروری است.
بر اساس ماده 41فصل هفتم، شورای امنیت ممکن است تصمیم بگیرد که چه معیارهایی بدون توسل به نیروی نظامی، برای اثرگذاری بر تصمیماتش به کار گرفته می‌شود و از کشورهای عضو بخواهد از چنین معیارهایی استفاده نمایند. این معیارها و اقدامات ممکن است وقفه کامل یا نسبی روابط اقتصادی در قالب تحریم، ارتباطات هوایی، دریایی، راه‌آهن و پست باشد.
قطع روابط دیپلماتیک به صورت موقت یا دائم نیز از اقداماتی است که شورای امنیت از آن استفاده می‌کند. ماده 42 فصل هفت منشور سازمان ملل متحد مهمترین ماده است که بر اساس آن اگر شورا تشخیص دهد اقدامات صلح‌آمیز بر اساس ماده 41 کافی نبوده است، می‌تواند با استفاده از نیروی دریایی، هوایی و زمینی کشورهای عضو اقدام به برقراری صلح نماید که این اقدام ممکن است شامل صف‌آرایی، محاصره و حمله هوایی و دریایی باشد. بنابراین، اگر کشوری ذیل ماده 41 فصل 7 قرار گیرد از سوی کشورهای عضو با تحریم‌های سیاسی، اقتصادی، ارتباطی و نظامی مواجه می‌شود.
اگر علیه کشوری نیز قطعنامه‌ای بر اساس ماده 42 فصل 7 تصویب شود، کشورهای عضو اقدام نظامی انجام خواهند داد، به همین دلیل دولت‌ها با استفاده از مذاکره و روابط دیپلماتیک از تصویب قطعنامه علیه خود جلوگیری می‌کنند. به طور کلی معنای قرار گرفتن ذیل فصل هفت این است که هر کشوری که عضو سازمان ملل است، این اختیار را دارد که با استفاده از هر ابزاری که در اختیار دارد با ایران برخورد کند و این برخورد هیچ تبعات حقوقی نیز نخواهد داشت. چرا؟ چون ایران ذیل فصل هفتم به تهدید برای صلح و امنیت بین‌الملل تبدیل می‌شود و اولین خواسته سازمان ملل از همه اعضا این است که با استفاده از همه ابزارهای خود این تهدید را از میان بردارند.
آیا تحریم‌های ذیل فصل هفتم با تحریم‌های فعلی فرق خواهد داشت؟ بله. اگر ایران ذیل فصل هفتم قرار بگیرد همین مقدار نفتی که به چین می‌فروشد نیز نخواهد توانست بفروشد. چون چین مجبور خواهد بود به قطعنامه‌ شورایی که خودش عضو دائمش هست تن بدهد. هر کشتی که متعلق به ایران باشد و یا ظن تعلقش به ایران برود در هر بندر و در هر آبراهه جهانی، به تهدیدی علیه صلح، امنیت بین‌الملل و حقوق بین‌الملل تبدیل خواهد شد و هر کشوری این اختیار را دارد که آن را بازرسی یا توقیف کند. تحریم‌های بانکی ایران دوچندان خواهند شد. آثار شدت یافتن این تحریم‌ها در مقایسه با گذشته بسیار بسیار بیشتر خواهد شد و در جزئیات بسیار ریز زندگی ایرانی‌ها نمود خواهد یافت.
فصل هفتم این فرصت را به قدرت‌های بزرگ خواهد داد که حتی به سمت برقراری منطقه پرواز ممنوع در بخش‌هایی از ایران بروند. فصل هفت دست جمهوری آذربایجان و ترکیه را برای انجام اقدامات علیه جغرافیای ایران بازتر خواهد کرد. تهدید سوریه جولانی را برای ایران بیشتر خواهد کرد. روابط ایران با همسایگان عرب به شدت مختل خواهد شد و به طور کلی فصل هفتم ریسک ایران برای منطقه و جهان را به شکلی معنادار افزایش خواهد داد. به طور کلی قرار گرفتن ذیل فصل هفتم جهنمی تازه است که با جهنم قبلی خیلی تفاوت دارد و مهمتر از همه، دست اسرائیل برای انجام هر اقدامی، علیه ایران بسیار بازتر خواهد شد. اما چه چیزی می‌تواند ایران را بار دیگر به ذیل فصل هفتم ببرد؟ شکست دیپلماسی با آمریکا و فعال شدن اسنپ‌بک توسط کشورهای اروپایی. 
بازار