بزرگنمايي:

ندای لرستان - روزنامه جوان / «بهره اصول امام در مذاکرات» عنوان یادداشت روز در روزنامه جوان به قلم غلامرضا صادقیان است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
یک نگرانی یا پرسش پرتکرار در میان فعالان سیاسی و مجازی این است که اکنون با این فزون‌خواهی امریکا و دسیسه‌ها چه کنیم که تجربه ما در پسامذاکرات فعلی یک تجربه موفق باشد، نه یک تجربه شکست‌خورده؟
اگر بخواهیم این پرسش را با نگاه امام جواب بدهیم، پاسخ چیزی شبیه کلمات قصار ماندگار اندیشمندان می‌شود: «بر اصول خود باقی بمانید، آنگاه هر تجربه‌ای برای شما یک تجربه موفق خواهد بود». 
امام یک فرد اصولی بود. مشخص است که اصولی‌بودن با اصطلاح سیاسی اصولگرا اگرچه یک ریشه و ظاهراً یک معنا دارد، اما تفاوت، بسیار است، به‌ویژه با ظهور این فرقه‌ها و دسته‌هایی که خود را اصولگرا می‌نامند. 
سخن دیگری هم منسوب به امام است که گاهی به غلط آن را خلاف اصولی‌بودن معنا می‌کنند. اینکه امام گفته‌اند «حرف مرد دوتاست». واضح است که این نکته در حمایت از پذیرش خطا و در جهت تواضع علمی و معرفتی گفته شده است. این هم خود از اصول امام بود. 
بازار
مطابق اصول امام اگر اشتباهی در مذاکرات گذشته مرتکب شدیم یا در حین همین مذاکرات فعلی، راهی را به خطا رفته‌ایم، نباید آن را تا آخر کش بدهیم. ضرب‌المثلی لاتین می‌گوید: «خطاکردن ویژگی انسان است، اما اصرار بر آن، شیطانی است». اصول امام و اخلاق امام، قرآن بود. همچون رسول گرامی خدا که «کان خُلقُهُ القُرآن». وعده قرآن، پیروزی به شرط مقاومت و استعانت از خداوند است، اما بسیاری در استعانت از خداوند فقط لقلقه زبانی دارند و در مقاومت هم. 
امریکایی‌ها در مذاکره بسیار اصولی هستند. یک اصول ثابتی دارند که هرگز از آن عدول نمی‌کنند، هرگز! تازه نهایت آمال‌شان «الدنیا» است که «مثل غیث اعجب الکفار نباته ثم یهیج فتراه مصفرا ثم یکون حطاما» یعنی دنیا را می‌بینند که مثالش همانند محصول کشاورزان است که با باران در شگفتى و شادی فرو می‌روند، سپس آن محصول خشک مى‌شود به گونه‌اى که آن را زردرنگ مى‌بینى، سپس تبدیل به کاه مى‌شود، اما باز هم بر سر همین زخارف فناپذیر دنیوی از اصول خود دست برنمی‌دارند. 
مذاکره‌کننده ایرانی و دولت چهاردهم وارث امام و نهج‌البلاغه و قرآن هستند. بر اصول خود محکم باید ایستاد. در آن صورت، توافق یا هر چیز غیر از آن، یا هر شیوه و وجهی دیگر، تجربه‌ای موفق و مقبول خواهد بود.