بزرگنمايي:

ندای لرستان - آرمان ملی / «جمهوری اسلامی در حال عبور از تندروها» عنوان یادداشت روز در روزنامه آرمان ملی به قلم عبدالرضا داوری است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
اظهارات تنش‌زای اخیر آقای غلامرضا قاسمیان را باید در امتداد تحرکات و رویکردهای او در یک دهه گذشته تحلیل کرد.
قاسمیان از سال 1394، به‌ویژه در ماجرای اشغال سفارت عربستان در تهران، یکی از چهره‌های مؤثر در برهم زدن روابط خارجی ایران بود. در آن مقطع، او با تحریک گروه‌هایی برای ورود به سفارت و تخریب آن، عملاً روابط تهران و ریاض را به بن‌بست کشاند. هرچند این نخستین بار نبود؛ پیش از آن نیز، در سال 1390، در ماجرای تعرض به سفارت بریتانیا، از جمله افراد تأثیرگذار در تحریک دانشجویان به شمار می‌رفت. قاسمیان و طیفی از افراد نزدیک به او، در یک بازه زمانی، نقش ملموسی در تأثیرگذاری بر سیاست خارجی جمهوری اسلامی داشتند. بخشی از این نفوذ به واسطه باورهای ایدئولوژیک خاصی بود که میان آنان و برخی نیروهای مؤثر در ساختار مشترک بود. این گروه بر مبنای تفسیری خاص از ظهور امام مهدی(عج) معتقد بودند که بروز تنش و حتی جنگ نهایی میان ایران و عربستان، مقدمه‌ای برای ظهور است. این نگاه انحرافی که از سوی برخی نیروها در سطوحی از تصمیم‌سازی مورد تأیید قرار می‌گرفت، بستری برای پیشبرد افکار رادیکال و اقدامات تنش‌زا فراهم کرده بود. اما اکنون به نظر می‌رسد که فضای حاکم بر سیاست در جمهوری اسلامی در حال دگرگونی است. با روی کار آمدن دولت آقای پزشکیان و ایجاد هماهنگی نسبی میان قوای سه‌گانه، رفتارها و گفتارهای رادیکال دیگر در سطوح بالای حکمرانی جایگاهی ندارند. نمونه روشن این تغییر رویکرد، واکنش سرد حاکمیت و افکار عمومی به اظهارات اخیر قاسمیان در مدینه است. برخلاف گذشته که چنین سخنانی با حمایت گروه‌هایی از درون ساختار قدرت همراه می‌شد، این‌بار تنها معدودی از هواداران نزدیک به او به حمایت برخاستند و عموم جریان‌های سیاسی، سخنان وی را محکوم کردند. حتی مقامات رسمی کشور نیز، به‌طور قاطع از این سخنان فاصله گرفتند. وزیر محترم امور خارجه تأکید کرد که این موضع‌گیری‌ها دیدگاه رسمی جمهوری اسلامی نیست. از سوی دیگر، عربستان سعودی نیز با درک هوشمندانه از شرایط، از تبدیل این واقعه به بحران تازه جلوگیری کرد. ریاض متوجه شد که این‌بار ماجرا نه از سوی حاکمیت ایران، بلکه از سوی یک فرد و جریان حاشیه‌ای طراحی شده است. همین درک صحیح موجب شد که عربستان به‌سرعت قاسمیان را آزاد کند. در هنگام بازگشت او نیز، برخلاف گذشته، از مقامات رسمی کشور کسی به استقبالش نرفت؛ تنها جمعی از هواداران شخصی‌اش در مراسم استقبال حضور داشتند. همه این تحولات نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی، پس از سال‌ها تجربه هزینه‌زا از حضور و نفوذ جریان‌های تندرو، اکنون در حال عبور از آنان است. امروز دیگر رویکردهایی مانند آنچه قاسمیان مطرح می‌کند، که در سال‌های گذشته خریدار داشت و گاه تا سطوح تصمیم‌گیری نفوذ می‌کرد، نه‌تنها جایی در ساحت حکمرانی ندارد بلکه به‌عنوان مانعی در مسیر توسعه کشور شناسایی شده است. به نظر می‌رسد نظام جمهوری اسلامی در حال اتخاذ راهبردی واقع‌گرایانه‌تر در عرصه سیاست داخلی و خارجی است؛ راهبردی که مبتنی بر کاهش تنش، بهبود روابط منطقه‌ای، و فاصله گرفتن از رادیکالیسم سیاسی است. عبور از چهره‌هایی مانند قاسمیان، نه یک تصمیم موقت، بلکه بخشی از این تغییر پارادایم به شمار می‌رود؛ تغییری که در صورت تداوم، می‌تواند فضای تازه‌ای برای تعاملات منطقه‌ای، رشد اقتصادی و اعتمادسازی در سطح جهانی فراهم آورد.