بزرگنمايي:

ندای لرستان - ایران /متن پیش رو در ایران منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
یکی از سؤالات جدی در مورد مسائل اخیر منطقه، علت پایان حملات آمریکا به یمن است. چه شد که ترامپ ناگهان تصمیم گرفت صرفاً در ازای تضمین اینکه حمله‌ای به کشتی‌های آمریکایی نشود این حملات را متوقف کند و اسرائیل را به حال خود رها کند؟
روزنامه نیویورک تایمز روز سه‌شنبه هفته گذشته به وقت آمریکا در صفحه 8 خود مقاله‌ای را به قلم 4 خبرنگار و با مشارکت یک خبرنگار دیگر خود منتشر کرد که در آن واقعیت‌های جالبی در پاسخ به این سؤال آمده بود:
بازار
1. طرح اولیه حمله به یمن را ژنرال مایکل کوریلا پیش از دوران ترامپ آماده کرده بود. هفت تا هشت ماه حمله به پدافند هوایی و سپس ترورهایی نظیر آنچه رژیم اشغالگر در لبنان انجام داد.
2. بایدن با این طرح موافقت نکرد چرا که معتقد بود چنین طرحی باعث می‌شود جایگاه انصارالله در جامعه جهانی ارتقا پیدا کند.
3. با وجود حمایت وزیر دفاع و مشاور وقت امنیت ملی آمریکا، ترامپ مخالفت کرد و صرفاً با یک حمله 30 روزه موافقت کرد.
4. در روز سی و یکم ترامپ خواهان گزارش پیشرفت کار شد. با وجود 1100 حمله نظامی، پیشرفتی حاصل نشده بود. ایالات متحده حتی برتری هوایی بر حوثی‌ها ایجاد نکرده بود. نیروهای انصارالله یمن هفت پهپاد آمریکایی MQ-9 Reaper را سرنگون کرده بودند و حملات ایالات متحده تنها در ماه اول، حدود 1 میلیارد دلار سلاح و مهمات را سوزاند. علاوه بر این دو فروند F/A-18 Super Hornet 67 میلیون دلاری از ناو هواپیمابر پرچمدار آمریکا که وظیفه انجام حملات علیه حوثی‌ها را بر عهده داشت، (به گفته نیویورک تایمز) به طور تصادفی از ناو به دریا سقوط کردند. از سوی دیگر انصارالله در طول بمباران شدید، بسیاری از پناهگاه‌ها و انبارهای سلاح خود را تقویت کردند. ارزیابی جامعه اطلاعاتی آمریکا این بود که «مقداری تخریب» در توانایی حوثی‌ها وجود دارد، اما این گروه به راحتی می‌تواند بازسازی شود.
5. علاوه بر این، ژنرال دن کین، رئیس جدید ستاد مشترک ارتش آمریکا، نگران بود که یک کمپین گسترده علیه حوثی‌ها، منابع نظامی را از منطقه آسیا و اقیانوسیه دور کند.
6. و مهم‌تر از همه اینکه چندین مقام آمریکایی گفتند که چندین فروند F-16 و یک جت جنگنده F-35 آمریکایی تقریباً توسط پدافند هوایی حوثی‌ها مورد اصابت قرار گرفتند.
در اینجا باید به سراغ مقاله نشنال اینترست برویم که این کلمه «تقریباً» را توضیح داده است:
«یک موشک زمین به هوای انصارالله از نوع(SAM) به سختی از کنار یک جنگنده نسل پنجم F-35 آمریکایی، جواهر تاج موجودی جنگنده‌های ایالات متحده، گذشت و این جنگنده مجبور شد برای جلوگیری از اصابت موشک، اقدام به فرار کند.»
7. به نوشته نیویورک تایمز پس از مجموعه این رویدادها، دیگر طاقت ترامپ تمام شد و پس از ارائه پیشنهادی از سوی عمان، آتش‌بس با انصارالله یمن را پذیرفت.
چگونه رادارگریز نسل پنجم در تله پدافند یمنی‌ها افتاد؟
هریسون کاس، نویسنده حوزه نظامی و امنیت ملی در نشنال اینترست در شرح این خبر نوشته است:
سیستم دفاع هوایی حوثی‌ها ابتدایی است. با این حال، بسیار متحرک است - به این معنی که سیستم‌های دفاعی می‌توانند تقریباً در هر جایی ظاهر شوند و این امر آنها را غیرقابل پیش‌بینی و برنامه‌ریزی برای آنها را دشوار می‌کند. علاوه بر این، ماهیت ساده این سیستم‌ها به آنها کمک می‌کند تا از شناسایی زودهنگام توسط تجهیزات پیشرفته آمریکایی جلوگیری کنند.
نزدیکی به هدف قراردادن F-35 ایالات متحده و سامانه پدافند هوایی حوثی‌ها، سؤالات بزرگتری را در مورد درگیری‌های بزرگتر مطرح می‌کند.
به عنوان مثال، اگر یک گروه نظامی (به تعبیر این نویسنده) با موفقیت، عملیات هوایی ایالات متحده را در فضای هوایی بالای یمن مختل می‌کند، ایالات متحده چگونه می‌تواند انتظار داشته باشد که عملیات هوایی مؤثری را در فضای هوایی که یک دشمن پیچیده‌تر در آن حضور دارد، انجام دهد؟ و اگر F-35؛ یک جنگنده رادارگریز نسل پنجم با سطح مقطع راداری (RCS) بسیار پایین، در برابر پدافندهای هوایی دوران جنگ سرد آسیب‌پذیر باشد، این جنگنده (یا بقیه ناوگان ایالات متحده) چگونه در برابر سیستم‌های دفاع هوایی مدرن عمل خواهند کرد؟
آنچه مسلم به نظر می‌رسد این است که در هوا، مانند زمین، داشتن سیستم‌های گران‌تر و پیشرفته‌تر، دسترسی آزاد یا موفقیت بدون وقفه را تضمین نمی‌کند. سیستم‌های با فناوری پایین می‌توانند به طور قابل اعتمادی مانع اثربخشی سیستم‌های با فناوری بالا شوند.