بزرگنمايي:

ندای لرستان - طبق بررسی ها نشانه های بروز تبخال به 4000 سال قبل برمی گردد.

به نقل از سایت نیواطلس، محققان با کاوش در گذشته کشف کردند قدمت تبخال با منشأ ویروس هرپس سیمپلکس به زمانی برمی گردد که بوسیدن رواج پیدا کرد.
ترولز پانک آربل و سوفی لوند راسموسن نوشته‌های خط میخی از بین‌النهرین ، عراق و سوریه امروزی را بررسی کردند و به دنبال شواهدی از تبخال بودند.
مطالعات اخیر نشان داده است که اولین داده‌های شناخته شده درباره تبخال روی دست نوشته‌ای از عصر برنز از هند است که به طور آزمایشی مربوط به 1500 سال قبل از میلاد مسیح است.
خط میخی اولین بار در بین النهرین توسط سومریان باستان در حدود 3500 سال قبل از میلاد ابداع شد. 
محققان اشاراتی به بوسیدن که راه انتقال تبخال بود در متون مربوط به 2500 سال قبل از میلاد به بعد پیدا کردند. 
آربل و راسموسن علاوه بر بررسی تاریخچه بوسیدن ، به نقش ناخواسته این عمل در گسترش بیماری‌های دهان نیز توجه کردند.
بازسازی و تجزیه و تحلیل اطلاعات ژنومی در اجداد ما ، تشخیص ویروس هرپس سیمپلکس 1 (HSV-1)، ویروس Epstein-Barr و پاروویروس انسانی B19 را در بقایای انسان باستانی ممکن کرده است. 
یک مطالعه 2022 نشان داد که ژنوم‌های باستانی HSV-1 - این ویروسی است که باعث تبخال می‌شود - روی دندان‌های اسکلت‌های انسان متعلق به 253 تا 1700 قبل از میلاد وجود داشته است.
محققان در متون باستانی به بیماری به نام bu’šānu اشاره کردند که شبیه عفونت HSV-1 است. شباهت اصلی علامتی است که با بیماری همراه است bubu’tu ممکن است به عنوان "وزیکول" تعبیر شود. 
وزیکول‌ها کیسه‌هایی با دیواره نازک پر از مایع هستند و هنگامی که در داخل یا اطراف دهان یافت می‌شوند، نشانه عفونت HSV-1 هستند. 
محققان گفته اند: مطالعه آن‌ها بر روی متون خط میخی نشان می‌دهد که بوسیدن خیلی زودتر و در یک منطقه جغرافیایی بسیار گسترده‌تر از آنچه در ابتدا تصور می‌شد اتفاق می‌افتاد.
منابعی از بین‌النهرین باستان نشان می‌دهند بوسیدن در زندگی روزمره در بخش‌های مرکزی خاورمیانه باستان از اواخر هزاره سوم قبل از میلاد به بعد بوده است. 
به گفته محققان ، شواهد نشان می‌دهد که بوسیدن در زمان‌های قدیم یک عمل رایج بوده و به طور بالقوه نشان دهنده تأثیر دائمی بر گسترش میکروب‌های منتقله از راه دهان مانند HSV-1 است.