بزرگنمايي:

ندای لرستان - همشهری / «یک اتفاق بزرگ رخ داده است...» عنوان یادداشت روز در روزنامه همشهری به قلم محسن مهدیان است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
گویی همه‌چیز جان گرفته است.
حرف‌های اول انقلاب‌ که روزی در قالب تئوری در کتاب‌ها یا به‌صورت شعار بر زبان‌ها جاری می‌شد، اکنون به چشم سر دیده می‌شود.
آنچه دیروز تنها عرفا و اولیا‌ در باطن می‌دیدند، امروز در برابر چشم مردم آشکار شده است.
دیگر نه‌فقط صاحبان سلوک فردی، بلکه جامعه‌ای در حال شهود است.
بازار
سال‌ها رهبر انقلاب از پیوند اسلام و ایران گفت؛ از اینکه وطن و دین دوگانه نیستند، بلکه در هم تنیده‌اند.
شعار «ایران بخوان» یا تعبیر «ایران عاشورایی»، فقط یک سرود ملی نیست؛ تجلی عینی همان اندیشه‌ای است که از آغاز انقلاب بر آن تأکید می‌شد.
و همینطور، شعارهایی مانند:
ما اهل کوفه نیستیم علی تنها بماند، هیهات منا الذله، مرگ بر آمریکا، تا آخر ایستاده‌ایم، دیگر لقلقه زبان نیستند.
اینها حقیقت‌هایی‌اند که با خون امضا شده‌اند، با صبر فهمیده شده‌اند‌ و با اشک دیده می‌شوند.
روزگاری خمینی کبیر این حرف‌ها را می‌زد.
ما چون او می‌گفت و یقین داشتیم که عالم است و عارف، این حرف‌ها را با جان و دل تکرار می‌کردیم.
اما امروز، آن حرف‌های امام را می‌بینیم.
نه فقط باورشان داریم، بلکه با چشم خود، شاهد تحقق‌شان هستیم.
اما چرا ‌می‌بینیم؟
علتش ساده است: ما یک جامعه سالک شده‌ایم.
اگر روزگاری تنها عارفان در خلوت و تنهایی، مسیر سلوک را می‌پیمودند، امروز رهبری عارفانه، در میدان سلوک است و با خود ملتی را حرکت می‌دهد.
ملت، تنها شنونده یا پیرو نیست؛
ملت، شریک این سلوک است.
مردم با استقامتشان، با صبر بر مصیبت‌ها، با حضور در میدان، با فریاد و گاهی با سکوت، هم به سلوک امام امت کمک می‌کنند‌ و هم سلوک اجتماعی خود را طی می‌کنند.
این همان چیزی است که می‌توان آن را عرفان جمعی یا سلوک تمدنی نامید.
گویا ظهور دارد از پشت پرده‌ها نمایان می‌شود.
دست خداوند را می‌توان در امت دید؛ بر شانه‌های رهبری که کنار مردم سینه می‌زند، در چهره پدر شهیدی که لبخند می‌زند، در بغض مادری که می‌گوید‌ پسرم را برای حسین فدا کردم.
امروز، مردم ما متن روایتند، نه خواننده روایت.
اگر دیروز تاریخ را می‌خواندیم، امروز در دل تاریخ ایستاده‌ایم.
اگر دیروز از عاشورا می‌گفتیم، امروز امت عاشورایی شده‌ایم.
و اگر روزی تنها منتظر بودیم، حالا خود، قطعه‌ای از ظهوریم.
و این است راز جان‌گرفتن حرف‌ها.