بزرگنمايي:

ندای لرستان - خراسان / «از عاشورا ترسیدند!» عنوان یادداشت روز در روزنامه خراسان به قلم سید صادق غفوریان است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
تعرض، تجاوز و جنگ را آغاز کردند و پس از دوازده روز جنگ افروزی تقاضای «توقف جنگ» کردند، شرط و شروط و توهماتشان درباره حقوق مسلم ملت ایران همچون انرژی هسته ای و دفاعی و سایر خیال بافی ها را به کنار نهادند تا بتوانند از زیر باران موشک های فرزندان عاشورا، خلاصی یابند.
بی شک آن ها خساراتی هم به کشور وارد کردند، حدود 600 شهید از میان مردم عادی و بیش از 4هزار و 500 مجروح به علاوه تعدادی از فرماندهان غیور و دانشمندان ارزنده هسته ای این سرزمین بزرگ، مواردی بود که داغ آن را بر قلب ملت گذاشتند. با این توهم و خطای راهبردی که با ضربه به تاسیسات هسته ای، دانشمندان و فرماندهان می توان از مسیر پرقدرت ملت ایران کاست، پای در عرصه سیمرغ گذاشته و خود را زیر موشک های سربازان این وطن پاک به تعبیر رهبر انقلاب تقریبا له کردند و از پای درآوردند.
اگر هنگامه نبرد به محرم و عاشورا می رسید...
جدا از این که رژیم صهیونی به ویژه در هفته دوم جنگ اغلب توان خود را از دست داد و شیطان (ترامپ) هم دو روز قبل به آن اعتراف کرد، آن ها آگاهانه یا ناآگاهانه، قبل از آغاز ماه محرم و خروش عاشورایی ملت امام حسین(ع) تقاضای آتش بس کردند. آن ها از دهه ها قبل در اندیشکده های خود، باورهای عاشورایی این ملت را زیر ذره بین برده و می دانند اگر این جوش و خروش به حرکت آید، دمار از روزگار صهیون درخواهد آورد.
بازار
نمونه اش را در همین سه روز آغازین ماه محرم مشاهده می کنیم که چگونه این اصحاب الحسین با تمام وجود و سلول سلول خود، محافل عزاداری را به جلوه گاه حماسه عاشورایی تبدیل کرده و با رجزخوانی هایی که الگویش را از کربلا و از یاران امام آموخته اند، در برابر صهیون کودک کش سینه سپر کرده اند.
آری؛ اندیشکده های غرب و صهیونیستی، دو مسئله عاشورا و انتظار موعود(عج) را در مقام موتورهای محرکه شیعی و اسلام ناب دریافته اند اما مگر اربابانشان می توانند مقابل این دو اصل بایستند مادامی که «حسین(ع)» را به ذره ذره جان نچشیده باشند و از عظمتش ندانند. آنان مگر می توانند با «شمشیر» این ملت را متوقف کنند که الگویش در برابر جبهه باطل، شهید کربلا حسین بن علی(ع) است؟
الگویی که خود در روز عاشورا، با وجود رجزخوانی که رسم و از آداب جهاد است، تا آخرین قطره خون و حتی فرزند شش ماهه اش را در طریق آرمان حقیقت و فضیلت فدا می کند. حال، آیا رژیم جعلی صهیونی که تمام سابقه و پیشینه اش به 80 سال نمی رسد، می تواند دربرابر این شکوه و حماسه یک هزار و چهارصدساله قد علم کند؟
مگر می توان با ملتی که از شیرخوارگی و کودکی با شور حسینی به رویش و شعور می رسد، مقابله کرد؟ نه؛ نه صهیون و نه بازیچه اش شیطان بزرگ، هرگز نخواهند توانست ملت امام حسین(ع) را از اهداف بلند و متعالی خود قدمی به عقب بنهند چرا که این مردم، ابوالفضل العباس(ع)، علی اکبر(ع)، علی اصغر(ع) و قافله سالار عاشورا زینب کبری(س) را می شناسند و یک هزار و چهارصد سال است، آنان را زندگی می کنند...