چاپ

ندای لرستان - ابتکار / «جنگ با تاریخ؟» عنوان یادداشت روز در روزنامه ابتکار به قلم محمدعلی وکیلی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
خبر قصد ترامپ مبنی بر اعلان نام جعلی بجای «خلیج فارس» همچون مغناطیس پرقدرت، ایرانیان در هرکجای جهان و با هر گرایش و تفکری را دور هم جمع و در یک نقطه طلایی «خلیج فارس» متحد ساخت. از این جهت بایست خدا را بابت چنین دشمن احمقی سپاسگزار بود و شخصا از ترامپ به همین خاطر تشکر می‌کنم. هیچ اقدامی نمی‌توانست دل‌های رمیده ایرانیان را اینچنین بهم نزدیک و ایران را به صحنه اتحاد تبدیل کند. عرب‌ها سال‌هاست با تکیه بر پول خود، انرژی بی‌پایان در مسیر تحریف نام «خلیج فارس» صرف کردند ولی خسته شدند وهیچ دست آوردی نداشتند. حال ترامپ کاسب بناداشت با طرح چنین موضوع سخیفی، صورتحساب دوسویه صادرکند. او درآستانه سفر به خاورمیانه متوجه شد که سیاست ایران هراسی قدرت گذشته خود، جهت سرکیسه کردن کشورهای عربی را ندارد. بر این اساس درگمانش، با توسل به یک سناریوی جعلی قدرت بالابردن صورتحساب برای عرب‌ها را دارد. همچنین بزعم حقیر قصد داشتند با این شایعه وخبرسازی در آستانه دور چهارم مذاکرت حساس هسته‌ای، به ایران نیز بفروشند . اگر هزینه مورد نظر ترامپ توسط عرب‌ها پرداخت شود مطابق وعده‌اش «شاید درپاسخ به سؤالی درعربستان جواب دهم» پاسخ مورد درخواست امارات را دهد. اگرهم هزینه مورد نظرش تامین نشود، آنگاه بنام احترام به حساسیت افکار عمومی سعی می‌کند به ایرانیان بفروشد. این درحالی است که تاریخ قابل خرید و فروش نیست اگر بود با پول‌های که عرب‌ها در این سال‌ها برای جا انداختن این اسم جعلی خرج کردند، دیگر نوبت به ترامپ نمی‌رسید. کشورهای عربی هم به تجربه تاریخی دریافته‌اند که اگر تمام منابع زیر زمینی و رو زمینی شان را به حراج بگذارند در مصاف با ایرانیان برای تغییرتاریخ، ارزنی بدست نمی‌آورند. آنان تجربه هفت سال جنگیدن ایرانیان را در دفاع از سرزمینشان مقابل صدام مبنی بر تغییر جغرافیای منطقه را به خوبی پیش رو دارند. جالب است برغم اذعان ترامپ بنام درخشان خلیج فارس در37سال پیش ولی نیت شوم خود در بکارگیری اسم مجعول را درسال 2017نیزبه نمایش گذاشت اما هیچ چیز عایدش نشد. اکنون هم با این خیزش ملی ایرانیان به نیکی متوجه شده است که ایران نه قابل مقایسه باخلیج مکزیک ونه کانادا است. اینجا ایران است که زبان حال هرایرانی درهرکجای جهان هم زبان با حکیم توس ندانی که ایران نشست منست جهان سر به سر زیر دست ِ منست هنر نزد ایرانیان است و بـــس ندادند شـیر ژیان را بکــس همه یکدلانند یـزدان شناس بـه نیکـی ندارنـد از بـد هـراس دریغ است ایـران که ویـران شــود کنام پلنگان و شیران شــود چـو ایـران نباشد تن من مـبـاد در این بوم و بر زنده یک تن مباد همـه روی یکسر بجـنگ آوریــم جــهان بر بـداندیـش تنـگ آوریم همه سربسر تن به کشتن دهیم بـه از آنکه کشـور به دشمن دهـیم چنین گفت موبد که مرد بنام بـه از زنـده دشمـن بر او شاد کام اگر کُشــت خواهــد تو را روزگــار چــه نیکــو تر از مـرگ در کـــار