بزرگنمايي:

ندای لرستان - سید امین قاسمی امروز چهارشنبه در گفت و گو با رسانه‌ها از آغاز فاز سوم عملیات مرمت و استحکام‌بخشی پل تاریخی «کشکان» در لرستان خبر داد و اظهار داشت: عملیات استحکام‌بخشی پل تاریخی «کشکان» پس از ویرانی سیل سال 1398 بر روی این پل آغاز شده است و در این عملیات مقرر شد، بستر پل تاریخی «کشکان» که پایه‌های پل بر روی آن قرار دارد، مورد استحکام‌بخشی و مرمت قرار گیرد.
وی با اشاره به اینکه تاکنون در سه مرحله کمربند حفاظتی در اطراف بستر این پل ایجاد شده است، عنوان کرد: «در فاز سوم این عملیات حدود هزار متر مکعب عملیات استحکام‌بخشی با مواد و مصالح برگشت‌پذیر مطابق با منشورهای مرمتی در ضلع شرقی پایه کج شده این پل در حال انجام است.
مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی لرستان عنوان کرد: «کشکان» یکی از پل‌های تاریخی استان لرستان است که در 51 کیلومتری خرم‌آباد در شهرستان چگنی قرار دارد و در گذشته برای اتصال راه باستانی شهر «شاپورخواست» به مناطق غرب لرستان و کرمانشاه کاربرد داشته است.
بنا بر این گزارش، پل تاریخی «کشکان» از مهم‌ترین آثار تاریخی هستند که در جریان سیل خسارت دید، پل «کشکان» دارای پایه‌هایی به مساحت بیش از 200 متر و ارتفاع بلندی به‌اندازه یک ساختمان 12 طبقه است که مساحت پایه‌ها و ارتفاع پل کشکان در هیچ پلی در دنیا وجود ندارد.
پل تاریخی «کشکان» در بخش چگنی بر روی رودخانه‌ای به همین نام و در مسیر راه باستانی «شاپور خواست» به «طرهان» احداث شده و در متون تاریخی از آن به‌عنوان «کژکی» یادشده است.
باستان شناسان به پل «کشکان» لقب مادر پل‌های تاریخی ایران را داده‌اند؛ این پل طولانی‌ترین و عظیم‌ترین پل در ایران محسوب می‌شود و طول آن 325 متر و ارتفاع آن نیز 15 متر بوده و از سنگ‌های بسیار حجیم و تراش‌خورده برای ساخت آن استفاده‌شده است.
کتیبه پل تاریخی «کشکان» حدود یک قرن پیش از بدنه این پل سقوط کرده و هم‌اکنون در قلعه فلک الافلاک خرم‌آباد در حال نگهداری است؛ اما اداره کل میراث فرهنگی لرستان با توجه به نسخه اصلی کتیبه پل کشکان، کتیبه‌ای که از جنس خود سنگ‌های این پل تاریخی بوده را به‌صورت کپی ساخته و بر روی پل نصب‌کرده است.
مواد و مصالح این بنای سترگ از سنگ، گچ و آجر تشکیل‌شده است و در کنار این پل بقایای سه پل دیگر از دوره‌های گذشته وجود دارد که با مشخصات پل‌های ساسانی قابل‌مقایسه هستند. پل تاریخی کشکان با شماره 355 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید است.