بزرگنمايي:

ندای لرستان - ایسنا/لرستان یک روانشناس با بیان اینکه کودک اسباب‌ بازی را تبدیل به موجودی جاندار می‌کند که با او دوست می‌شود، دعوا می‌کند، درددل می‌کند، نصیحت می‌کند، نگرانی‌هایش را در میان می‌گذارد و استرس خود را تخلیه می‌کند و به نوعی با اسباب‌بازی تمرین زندگی می‎کند، گفت: والدین، مربیان و معلمان با استفاده از ابزارهای آموزشی و کمک آموزشی می‌توانند از اسباب‌بازی‌ها برای رشد و یادگیری و فرزندپروری استفاده کنند.

لیلا میررضایی در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به اینکه اسباب‌بازی در زندگی کودکان نه به‌ عنوان وسایلی برای گذراندن اوقات بیکاری که وسایلی برای تمرین زندگی و اسباب سازنده زندگی آینده آنها به شمار می‌رود، اظهار کرد: کودک همان‌طور که از دنیای اطراف خود تصوری کودکانه دارد با همان تصور می‌تواند از اسباب‌بازی‌ها زندگی تخیلی برای خود ترسیم کند که نقشه راه زندگی آینده او هم می‌تواند باشد.
وی ادامه داد: روانشناسان معتقد هستند اسباب‌بازی هم مانند همه مظاهر زندگی مدرن به مثابه شمشیری دو لبه عمل می‌کند، اگر در طراحی، ساخت، تولید و عرضه آن مدیریت درست و علمی اعمال شود می‌تواند به‌عنوان یک وسیله کمک تربیتی و آموزشی مفید به کار متولیان تعلیم و تربیت کودکان بیاید و اگر با آن غیر از این برخورد شود، می‌تواند ذهن و روان پاک کودکان ما و پایه‌های شکل‌گیری شخصیت آنها را دچار خدشه کند.
میررضایی بازی کودکان و نوجوانان را یکی از مؤلفه‌های مؤثر تحولی در سیر زندگی آنان دانست و افزود: بازی به‌ عنوان یک نیاز اساسی و بنیادی، بسترساز سلامتی و بهداشت روانی و اجتماعی کودکان و نوجوانان به حساب می‌آید.
این روانشناس با بیان اینکه بازی فایده‌های بسیار زیادی ازجمله ایجاد نشاط و تعامل اجتماعی، لذت‌بخشی، کشف توانایی‌ها، بالندگی شخصیت، سرگرمی‌ و تفریح، مسئولیت‌پذیری، سازگاری، خلاقیت، امیدواری و برنامه‌ریزی در زندگی کودکان و نوجوانان دارد، اضافه کرد: بازی درمانی با توجه به پیشرفت‌هایش در دنیا تأثیر بسیار قابل توجهی در زندگی کودکان و نوجوانان دارد و کاهش اضطراب، استرس، افسردگی، مشکلات ارتباطی و سایر اختلالات مانند اوتیسم، بیش‌فعالی و آسیب‌های دیگر را می‌توان از نتایج بازی درمانی دانست.
میررضایی با اشاره به اینکه اسباب‌بازی یکی‌از زیرگروه‌های مرتبط به بازی کودکان محسوب می‌شود و زندگی فردی، بین فردی و اجتماعی آنان را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد، ادامه داد: اسباب‌بازی انواع و اقسام خاصی دارد که از جمله آنها می‌توان به اسباب‌بازی‌های فکری و ذهنی، حرکتی، رفتاری، گروهی، تمرکزی و تجمیع آنها اشاره کرد.
این روانشناس اضافه کرد: والدین، مربیان و معلمان با استفاده از ابزارهای آموزشی و کمک آموزشی می‌توانند از اسباب‌بازی‌ها برای رشد و یادگیری و فرزندپروری استفاده کنند و رابطه معناداری بین جنسیت و بازی و اسباب‌بازی وجود دارد.
وی گفت: از طریق اسباب‌بازی‌های مختلف با رنگ‌ها، شکل‌ها و ابعاد مختلف می‌توان آموزش‌های گوناگون را به کودکان ارائه و نقش آینده کودکان را تعریف و افق‌های آنان را ترسیم کرد و عدم استفاده از بازی‌ها ‌و اسباب بازی‌ها می‌تواند عوارض غیرقابل جبرانی داشته باشد و در بزرگسالی برخی آسیب‌ها را احتمالاً به دنبال خواهد داشت.
میررضایی درباره ارتباط فضای مجازی با اسباب‌بازی، اظهار کرد: اسباب‌بازی‌ها در محیط‌های مجازی و الکترونیکی هرچند نوعی پُرکردن اوقات فراغت کودکان محسوب می‌شود ولی به نظر می‌رسد عوارض گوناگونی مانند عادت‌های مخرب، مشغولیت مصنوعی، پرخاشگری، اعتیاد، انزوا و گوشه‌گیری و امثال آنها را به دنبال داشته باشد.
این روانشناس با بیان اینکه پاسخ به نیازهای کودکان با تمرکز بر اصول روانشناختی و نیازهای تربیتی و اجتماعی، افق‌های قابل قبولی را برای رشد و پیشرفت اذهان کودکان و نوجوانان و به تبع آنها جامعه دارد، در رابطه با نقش اسباب‌بازی در رشد فکری کودکان، گفت: کودک با اسباب‌بازی خود تنها بازی نمی‌کند، بلکه اسباب‌بازی را تبدیل به موجودی جاندار می‌کند که با او دوست می‌شود، دعوا می‌کند، درد دل می‌کند، نصیحت می‌کند، نگرانی‌هایش را در میان می‌گذارد و استرس خود را تخلیه می‌کند از این‌رو اسباب‌بازی‌های کودک برایش اهمیت زیادی دارد. ‏
میررضایی با اشاره به این‌که اسباب‌بازی در کنار سایر بازی‌ها در رشد و خلاقیت کودکان نقش بسزایی را ایفا می‌کند، افزود: مادران از طریق اسباب‌بازی‌ می‌توانند موجب تحریک حواس پنج‌گانه کودک شوند به عنوان مثال استفاده از اسباب‌بازی‌هایی که موسیقی پخش می‌کنند، پازل و لگوهایی که با سرهم کردن اشکال مختلفی را می‌توانند درست کنند در تقویت هوش و خلاقیت کودکان بسیار مؤثر هستند.
این روانشناس ادامه داد: اسباب‌بازی‌های آموزشی مانند کره‌هوش، جورچین‌ها و خانه‌سازی برای کودکان یک سال به بالا مناسب است و از سه سالگی به بعد نقش اسباب‌بازی‌هایی مانند عروسک، ماشین و بازی‌های تقلیدی مثل خاله‌ بازی می‌تواند قوه تخیل کودک را افزایش دهد و انجام بازی‌های هوش و طرح معما برای به کارگیری فکر کودک باعث می‌شود تا کودک قوه فکر و تخیل خود را به کار بیندازد و سعی کند مسائل را حل کند. ‏
وی تأکید کرد: کودکی که مسائل مختلفی را به شکل بازی یا معما حل می‌کند، در برخورد با مسائل زندگی، مسائل علمی ‌و غیره به همین شکل عمل می‌کند، زیرا یاد گرفته است که مسئله را از زاویه‌های مختلف نگاه کند و راه‌حل مناسب برای آنها بیابد، این موضوع نقش زیادی در تقویت اراده و نگرش مثبت کودک به مسائل مختلف دارد و در رشد هوش او نیز مؤثر است.‏
انتهای پیام