بزرگنمايي:

ندای لرستان - اکو ایران /متن پیش رو در اکو ایران منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
اگر دشمنان خارجی بخواهند پیش‌بینی کنند که ایالات متحده چه زمانی و در کجا یک عملیات نظامی را آغاز خواهد کرد، ممکن است به تصاویر ماهواره‌ای، ارتباطات شنود شده یا تحلیل‌های هوش مصنوعی تکیه کنند. اما اگر نظریه‌پردازان عادی توطئه بخواهند پیش از انتشار اخبار به چنین بینشی دست پیدا کنند، شاید فقط کافی باشد شاخص فروش پیتزا را دنبال کنند.
به گزارش واشنگتن‌پست، یک مهندس نرم‌افزار ناشناس، حساب کاربری «گزارش پیتزای پنتاگون» را در شبکه‌های اجتماعی اداره می‌کند که داده‌های گوگل درباره پیتزافروشی‌های اطراف این مجموعه نظامی در آرلینگتون را رصد می‌کند. این حساب که اغلب روزی چند بار در ایکس پست می‌گذارد، مکرراً افزایش ناگهانی رفت‌وآمد به پیتزافروشی‌ها را برجسته می‌کند و به بیش از 200 هزار دنبال‌کننده خود این امکان را می‌دهد که درباره اتفاقات احتمالی در پنتاگون نتیجه‌گیری کنند.
گاهی این ردیاب نمودارهایی منتشر می‌کند که حاکی از این است که مقامات عالی‌رتبه پنتاگون درست پیش از یک اقدام نظامی تا دیروقت مشغول کارند و دفاترشان پر از جعبه‌های چرب پیتزاست. حدود ساعت 7 عصر روز 12 ژوئن، PPR گزارش داد که پیتزافروشی‌های اطراف پنتاگون شلوغ شده‌اند؛ یک ساعت بعد، اسرائیل به برنامه هسته‌ای ایران حمله کرد. در ساعت 7:13 عصر روز 21 ژوئن، PPR اعلام کرد که شعبه پاپاجونز نزدیک پنتاگون «فعالیت بسیار بالایی» دارد. کمتر از یک ساعت بعد، رئیس‌جمهور ایالات متحده، دونالد ترامپ، اعلام کرد که ایالات متحده به سه سایت هسته‌ای در ایران حمله کرده است.
الکس پلیستاس، مقام پیشین پنتاگون و عضو ارشد شورای آتلانتیک، گفت که از زمان تأسیس این حساب در ماه اوت، PPR «بیشتر به یک شوخی تبدیل شده تا چیز دیگر.»
PPR در بلوسکای، تیک‌تاک، تردز و توییچ حضور دارد اما مخاطبان اصلی خود را در ایکس پیدا کرده است؛ جایی که طرفدارانش فراتر از جمع محدود نظریه‌پردازان توطئه هستند. دنبال‌کنندگان این حساب شامل اعضای ارتش و جامعه اطلاعاتی، اساتید دانشگاه، پادکسترها، روزنامه‌نگاران و سایر علاقه‌مندان به اطلاعات هستند. ادوارد بایرز و ژنرال دن کین، هر دو این حساب را دنبال می‌کنند.
مردی که خود را بنیان‌گذار PPR معرفی کرد، به پیام خبرنگار واشنگتن‌پست پاسخ داد. او گفت: «فکر می‌کنم یکی از دلایل اصلی رشد سریع این حساب، اشتراک‌گذاری گزارش‌هایم توسط جامعه OSINT بود. به نظر می‌رسد تعداد زیادی معامله‌گر ارزهای دیجیتال هم به گزارش‌های من علاقه‌مند شده‌اند.» او نوشت: «فکر می‌کنم مردم انواع تصورهای مختلف درباره مردی دارند که تمام روز به داده‌های گوگل‌مپ خیره می‌شود.»
او با ذهنیت باز یک دانشمند و با نگاهی همراه با شوخی این حساب را اداره می‌کند. او پیشینه نظامی ندارد و حتی یادش نمی‌آید اولین‌بار کی درباره «شاخص پیتزا» شنیده است. او حاضر نیست محل دقیق خود را جز «سواحل شرقی» آمریکا اعلام کند و سنش را هم فاش نمی‌کند. اما می‌داند که به همان اندازه که اطلاعات می‌دهد، سرگرمی هم فراهم می‌کند. او نوشت: «این کار احمقانه است، خنده‌دار است، اما آدم نمی‌تواند از این احساس دست بکشد که شاید واقعاً چیزی پشتش باشد.»
نظریه‌ای که باعث ایجاد PPR شد، اغلب به دوران جنگ سرد نسبت داده می‌شود؛ زمانی که ظاهراً مأموران شوروی سفارش‌های غذای بیرون‌بر مقامات عالی‌رتبه دولت آمریکا را زیر نظر داشتند. سایمون مایلز، دانشیار تاریخ در دانشگاه دوک، گفت: «نمی‌توانی نبودن چیزی را ثابت کنی.» اما مایلز اسنادی از اشتازی دیده و هیچ‌جا اشاره‌ای به نظارت بر سفارش غذای بیرون‌بر نشده است. او گفت: «این یکی از همان داستان‌های جنگ سرد است که هیچ‌وقت از بین نمی‌رود. من هرگز سندی در تأییدش ندیده‌ام.»
اسنادی که مایلز مطالعه کرده، برخی روش‌هایی را که کا.گ.ب. استفاده می‌کرد توضیح داده است، از جمله بررسی اینکه آیا دولت اسناد بنیان‌گذاران کشور را از آرشیو ملی به پناهگاه‌های امن منتقل می‌کند یا نه و اینکه آیا خودروها پس از ساعات کاری در محوطه کاخ سفید باقی مانده‌اند. مایلز گفت: «ایده این بود که فهرستی از شاخص‌ها تهیه کنند؛ اگر تعداد کافی از این شاخص‌ها چراغ قرمز نشان دهند، آن وقت نتیجه بگیری که اتفاق مهمی در حال رخ دادن است. اما پیتزا در این فهرست نبود.»
با این حال، «شاخص پیتزا» دهه‌هاست مردم را مجذوب کرده و گزارش‌های رسانه‌ای این علاقه را شعله‌ور کرده‌اند. در 1991، فرانک میکس گفت که در روزهای منتهی به عملیات طوفان صحرا، ده‌ها پیتزا به پنتاگون تحویل داده است. میکس گفت پنجاه‌وپنج پیتزا در ساعاتی قبل از شروع کارزار هوایی علیه عراق به کاخ سفید فرستاده شد.
در دسامبر 1998، میکس در مصاحبه‌ای گفت که کاخ سفید و کنگره رکورد سه‌روزه قبلی خود در سفارش پیتزا را شکسته‌اند. الکس سلـبی بوتراید نوشت: «شاخص پیتزای پنتاگون از دهه 1980 پیش‌بینی‌کننده قابل اعتمادی برای رویدادهای بزرگ جهانی بوده است.»
اما کارکنان سابق پنتاگون می‌گویند این روزها اوضاع فرق کرده است. با ظهور اوبر ایتس و سایر سرویس‌ها، دنیای جدیدی از گزینه‌های غذایی برای کارکنان باز شده است. چرا کسی باید خود را به پیتزا محدود کند؟
علاوه بر این، پنتاگون خودش گزینه‌های غذایی زیادی در داخل دارد. حتی یک پیتزافروشی هم وجود دارد اما مثل بسیاری از رستوران‌ها بعدازظهر تعطیل می‌شود. گزینه‌های شبانه تقریباً محدود به سوشی دستگاه‌های فروش خودکار و کافه Market Basket Basement است.
هیچ‌یک از کارکنان پنتاگون که برای این گزارش با آن‌ها تماس گرفته شد، تا به حال در محل کار پیتزا سفارش نداده بودند و هیچ‌وقت هم جعبه‌های پیتزا را ندیده بودند. این موضوع یک سؤال را مطرح می‌کند: آیا اصولاً می‌شود به یکی از امن‌ترین ساختمان‌های کشور پیتزا تحویل داد؟
آژانس حفاظت نیروی پنتاگون گفت همه بازدیدکنندگان باید بررسی شوند و محموله‌ها هم در مرکز تحویل از راه دور کنترل می‌شود. هر چیزی که فاسدشدنی باشد «توقیف و دور ریخته می‌شود.» بااین‌حال، کارکنان می‌توانند غذایی را که مستقیماً از رستوران تهیه کرده‌اند با خود وارد کنند.
به گفته فیلیپ گرین: «می‌توانم تصور کنم که پیتزا را بیرون ساختمان تحویل بگیریم، اما یادم نمی‌آید که این کار را کرده باشیم. منطقی به نظر می‌رسد. ما قرار است تا دیروقت کار کنیم. خب بیایید پیتزا یا غذای چینی سفارش بدهیم.»
بازار