بزرگنمايي:

ندای لرستان - دنیای اقتصاد / «دوباره جنگ...» عنوان یادداشت روز در روزنامه دنیای اقتصاد به قلم نوید رئیسی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
45 سال پیش، جنگ ایران و عراق در 31شهریورماه سال1359 با تهاجم گسترده یگان‌های نظامی به خاک کشور و بمباران فرودگاه‌ها و پایگاه‌های هوایی در شهرهای مختلف به‌طور رسمی آغاز شد.
بهانه صدام حسین، رئیس‌جمهور وقت عراق برای این تجاوزگری، اختلافات مرزی بر سر آبراه اروندرود و بازپس‌گیری مناطقی بود که ایران، مطابق با قرارداد1975 الجزایر کنترل آنها را در اختیار گرفته بود. به‌طور مشخص، صدام حسین، 5 روز پیش از آغاز رسمی جنگ، در 26شهریور1359 قرارداد الجزایر را لغو و در جلوی دوربین‌های تلویزیونی پاره کرد. اما نه این لغو یک‌طرفه، نه گزارش‌های اطلاعاتی در مورد جابه‌جایی‌های گسترده نیروهای عراقی در مرزهای کشور و نه حتی، هشدار برخی کشورهای دوست و بی‌طرف مبنی بر حمله قریب‌الوقوع عراق، هیچ یک نتوانست توجه سیاستمداران در تهران را به خود جلب کند. جنگ ایران و عراق با یک غافلگیری استراتژیک آغاز شد و برای مدت 8سال تا زمانی که تهران در 27تیر1367 قطعنامه 598 شورای امنیت سازمان ملل متحد را پذیرفت، ادامه یافت. جنگی که بنا بر برآوردها بین 500 تا 1200میلیارد دلار خسارت به کشور وارد کرد و به بهای جان بیش از 200هزار ایرانی تمام شد. 
بازار
37سال بعد، در بامداد 23خرداد1404، کمتر از 24 ساعت پس از صدور قطعنامه شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی علیه ایران و درست یک روز پس از پایان فرصت 2ماهه دونالد ترامپ به مذاکره، کشور با بزرگ‌ترین تجاوز نظامی به خاک خود پس از پایان جنگ 8ساله با عراق مواجه شد. این‌بار نیز چنین به‌نظر می‌رسید که کشور دست‌کم در ساعات اولیه با غافلگیری مواجه شده است. شاید یکی از دلایل این غافلگیری، اتکای بیش از حد بر این باور بود که مذاکره بر سر پرونده هسته‌ای می‌تواند همچون دوره‌های پیشین به درازا کشیده شود؛ باوری که توسط ذهنیت برساخته تاجر قلدرمآب از دونالد ترامپ تقویت می‌شد. در واقعیت اما دونالد ترامپ که با وعده پایان دادن به جنگ‌ها از آسیا تا اروپا به قدرت رسیده بود، سرنوشتی متفاوت را برای مردمان خاورمیانه از غزه تا ایران در سر می‌پروراند. 
اکنون نخستین نسل متولدین پس از انقلاب که کودکی خود را در جنگ سپری کردند، در بدو ورود به میانسالی شاهد احتمال تکرار تاریخ برای فرزندان خود هستند. عقلانیت ایرانی می‌تواند با تجربه‌اندوزی از گذشته، همراه با مقاومت روندی متفاوت را رقم بزند.