بزرگنمايي:

ندای لرستان - جماران /متن پیش رو در جماران منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
درست است که حمله اوکراین ممکن است «نسخه‌ای» از پرل هاربر باشد، از نظر ماجراجویی و جسارت و «دیوانگی» آن، اگر بتوان این‌طور گفت، اما فضاهای ناگفته را در مورد مصونیت امنیتی ارتش روسیه از یک سو و توانایی آن در «انتقام‌گیری» نظامی از سوی دیگر، آشکار می‌کند.
 جهان صبح یکشنبه، 11 خرداد 1404، با یک اقدام نظامی اوکراین علیه روسیه - دومین قدرت نظامی بزرگ جهان - از خواب بیدار شد که تقریباً با نبرد پرل هاربر در 7 دسامبر 1941 مطابقت داشت، زمانی که نیروی دریایی امپراتوری ژاپن، با 353 هواپیمای جنگی، ناوگان آمریکا را در اقیانوس آرام غافلگیر کرد، حمله‌ای که مسیر تاریخ را تغییر داد و واشنگتن را مجبور به دخالت در جنگ جهانی دوم کرد.
درست است که حمله اوکراین ممکن است «نسخه‌ای» از پرل هاربر باشد، از نظر ماجراجویی و جسارت و «دیوانگی» آن، اگر بتوان این‌طور گفت، اما فضاهای ناگفته را در مورد مصونیت امنیتی ارتش روسیه از یک سو و توانایی آن در «انتقام‌گیری» نظامی از سوی دیگر، آشکار می‌کند. همان‌طور که دولت آمریکا علیه ژاپن اقدام کرد و انسانیت خود را زیر پا گذاشت، تا جایی که فراتر از انتقام رفت، صرف‌نظر از پیامدهای آن در دو سطح اخلاقی و انسانی.
اوکراینی‌ها - یکشنبه گذشته - ارتش روسیه را با 117 هواپیمای بدون سرنشین که به داخل روسیه قاچاق شده بودند، غافلگیر کردند، در عملیاتی که اوکراینی‌ها آن را «شبکه عنکبوت» نامیدند، که در آن 40 هواپیمای روسی در چهار پایگاه نظامی منهدم شد، که منجر به انهدام 34 درصد از پرتابگرهای موشک‌های کروز استراتژیک روسیه شد.
از جمله شگفتی‌ها یا شوک‌های پی‌درپی ناشی از این عملیات، و شاید مجموعه‌ای از سؤالات را در خود داشته باشد که می‌تواند آنچه را که برای افکار عمومی روسیه، شوک‌زده و خشمگین، مبهم مانده است، روشن کند، این است که چهار پایگاه هوایی روسیه - که دو تای آن‌ها هزاران کیلومتر از اوکراین فاصله دارند - به‌طور کامل یا جزئی آسیب دیده‌اند، که عبارتند از:
بیلایا در منطقه ایرکوتسک، سیبری، اولینیا در منطقه مورمانسک، در شمال غربی‌ترین نقطه روسیه، دیاگیلوو در منطقه ریازان مرکزی، و ایوانوو در منطقه ایوانوو مرکزی.
برآوردهای اولیه حاکی از آن است که خسارات وارده به هوانوردی استراتژیک روسیه از 7 میلیارد دلار فراتر رفته است.
به گفته اطلاعات اوکراین، این عملیات با نهایت پنهان‌کاری تدارک دیده شده و یک سال و نیم، یعنی 18 ماه، به طول انجامیده است و روس‌ها از آن اطلاعی نداشتند!
جزئیات - در اینجا - برای جمع‌آوری اجزای تصویر پراکنده، در مورد دومین عملیات نظامی بزرگ پس از پرل هاربر تقریباً، و اینکه آیا این عملیات با تخصص اوکراینی محض انجام شده است یا با تخصص امنیتی مشترک با ناتو، و اینکه آیا دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، از برنامه‌ها مطلع بوده است؛ با هدف نرم کردن موضع سرسخت پوتین و شکستن شوکت او، و وادار کردن او به پذیرش این‌که به تصوری آمریکایی در مورد یک توافق صلح‌آمیز که به جنگ پایان دهد، تن دهد.
بر اساس روایت امنیتی اوکراین، که روسیه رسمی آن را تکذیب نکرده است، هواپیماهای بدون سرنشین در کابین‌های چوبی متحرک مجهز به سقف‌هایی که از راه دور کنترل می‌شدند، پنهان شده بودند و با کامیون‌هایی آورده شده بودند که در نزدیکی پایگاه‌های هوایی قرار داده شده و سپس در زمان مناسب پرتاب شدند.
با این حال، غافلگیری«تکان‌دهنده» که شاید تصمیم‌گیرندگان امنیتی و نظامی در مسکو را به لرزه درآورد، اظهارات ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین بود که گفت: «جالب‌ترین چیز - و ما می‌توانیم آن را علناً اعلام کنیم - این است که "اتاق" عملیات ما در خاک روسیه در مجاورت سرویس امنیت فدرال روسیه در یکی از مناطق آن قرار داشت»، و همچنین تأکید کرد که همه افراد شرکت‌کننده در این عملیات قبل از حملات به‌طور امن از روسیه خارج شده‌اند.
اظهارات زلنسکی بدون شک عامدانه به «تحقیر» رهبری سیاسی روسیه، تضعیف اعتماد پوتین به ارتش خود و ارسال این پیام به کرملین بود که امنیت ملی روسیه بیش از هر زمان دیگری در معرض خطر قرار گرفته است، چیزی که انجام یک عملیات نظامی بزرگ و دیوانه‌وار را برای اوکراینی‌ها تسهیل کرد، اما در عین حال شبیه پیک‌نیک در شکار خرگوش‌های وحشی بود.
در این زمینه، این عملیات میزان ضعف روسیه در برابر حملات غیرمتعارف اوکراین را آشکار کرد، و این امر در ضدحمله موفقیت‌آمیز اوکراین در سال 2022، حمله به نیروی دریایی روسیه از مرکز و غرب دریای سیاه و حمله کورسک در سال گذشته آشکار شد.
از سوی دیگر، اکثر ناظران انتظار پاسخ کرملین به حمله اوکراین را دارند، و در حالی که برخی از وبلاگ‌نویسان جنگی روسِ که تعادل ندارند خواستار استفاده از سلاح هسته‌ای تاکتیکی هستند، به احتمال زیاد - همانطور که جان ای. هربست در وب‌سایت آتلانتیک‌کانسیل می‌گوید - مسکو مطابق با رویکرد عملیاتی فعلی خود، برای مثال با انجام حملات هوایی شدیدتر، پاسخ خواهد داد.
در حالی که انهدام هواپیماها ضربه سنگینی به نیروی هوایی روسیه و اعتبار پوتین است، اما در مقایسه با ضدحمله اوکراین در پاییز 2022 از اهمیت کمتری برخوردار است. بر اساس محاسبات پوتین در این جنگ، سلاح‌های هسته‌ای در درجه اول ابزاری لفاظی برای ترساندن رهبران غربی از حمایت قوی‌تر از اوکراین تلقی می‌شوند.
با این حال، یک سوال وجود دارد که پاسخ دادن به آن دشوار خواهد بود، اما هر ناظری می‌تواند به منطقه نزدیک به آنچه واقعاً رخ داده است، وارد شود، در مورد اینکه آیا کاخ سفید و دستگاه‌های امنیتی آن در تدارک این عملیات شرکت داشته‌اند یا حداقل از آن اطلاع داشته‌اند یا خیر.
دونالد ترامپ همواره وعده داده بود که ظرف یک روز به توافقی برای پایان دادن به جنگ در اوکراین دست خواهد یافت، اما با گذشت بیش از چهار ماه از آغاز دوره دوم ریاست‌جمهوری او، این هدف دور از دسترس به نظر می‌رسد و اخیراً نارضایتی خود را از رهبر روسیه به صورت آنلاین ابراز کرد و در پلتفرم خود «تروث سوشال» نوشت: پوتین «کاملاً دیوانه» است و «بسیاری از مردم را بی‌جهت» در اوکراین «می‌کُشد».
سِث جونز - رئیس بخش دفاع و امنیت در مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی (CSIS) - پیشتر به ترامپ هشدار داده بود که «روسیه ترجیح می‌دهد این موضوع با پیروزی در میدان جنگ به پایان برسد، نه اینکه مجبور شود وارد هر نوع مذاکرات جدی صلح شود که ممکن است او را مجبور به چشم‌پوشی از برخی اهداف خود کند».
تا به امروز، کاخ سفید فقط اعلام کرده است که کی‌یف از قبل به او در مورد این عملیات اطلاع نداده بود، در حالی که این حمله چند روز پس از سفر سناتورها: لیندسی گراهام و ریچارد بلومنتال به اوکراین رخ داد،و آنها اعلام کردند که سنا این هفته لایحه طولانی‌مدت برای اعمال تحریم‌های اضافی بزرگ بر روسیه را به پیش خواهد برد، پس آنها در آستانه امضای این عملیات بی‌سابقه توسط رئیس‌جمهور اوکراین در آنجا چه می‌کردند؟!
هرچه که باشد، دولت ترامپ نمی‌تواند جز سرمایه‌گذاری بر روی حمله اوکراین که بدون شک پایه‌های مستحکم و استراتژیک درون ارتش روسیه را متزلزل کرد، کاری انجام دهد. بر اساس گزارشی از اکونومیست در روز یکشنبه، کرملین ممکن است در مجموع کمتر از 90 فروند هواپیمای توپولف-22، توپولف-95 و توپولف-160 در اختیار داشته باشد، در حالی که مؤسسه مطالعات جنگ - یک مؤسسه تحقیقاتی مستقر در ایالات متحده - تأیید کرد که حملات روز یکشنبه «ممکن است - حداقل به طور موقت - توانایی روسیه در انجام حملات دوربرد با هواپیماهای بدون سرنشین و موشک در اوکراین را محدود کند».
بر این اساس، ترامپ ممکن است این پیام را بفرستد که اگر پوتین نتواند آتش‌بس را بپذیرد، تحریم‌های جدید و بزرگی اعمال خواهد شد، و از موفقیت اخیر اوکراین در میدان جنگ برای تحقق هدف خود ترامپ: صلح پایدار در اوکراین استفاده کند.
با توجه به تحولات صحنه نظامی و سیاسی، نمی‌توان با قطعیت گفت که پوتین عملاً شکست خورده است، اگرچه حملات مکرر اوکراین در عمق روسیه حاکی از تغییری در معادلات بازدارندگی سنتی است. پوتین همچنان کلیدهای قدرت نظامی و هسته‌ای، کنترل دستگاه‌های دولتی و رسانه‌ها را در دست دارد و همچنان به چارچوب‌بندی جنگ به عنوان «نبردی وجودی» علیه غرب ادامه می‌دهد.
با این حال، گستردگی حملات، افزایش نارضایتی داخلی و فرسایش اعتماد شرکای بین‌المللی سنتی، همگی نشانه‌هایی از چالش‌های بی‌سابقه‌ای است که کرملین با آن مواجه است. شکست، در بافت روسیه، همیشه یک سقوط نظامی مستقیم نیست، بلکه می‌تواند از شکاف در چهره «رهبری که شکست‌ناپذیر است» آغاز شود.
در این زمینه، خطرناک‌ترین شکست ممکن است شکستی باشد که پوتین آن را اعلام نکند، بلکه واقعیت‌های داخلی و فشارهای انباشته شده از خارج آن را تحمیل کنند.
بازار